Podczas treningu sportowego, organizm intensyfikuje procesy spalania składników energetycznych dla pozyskania energii do generowania impulsu siłowego włókien mięśniowych. Spalanie to jest niezwykle wydajne, gdyż 70% procent uwalnianej w jego efekcie energii to energia użyteczna - wykorzystywana do napędzania procesów życiowych - a jedynie 30% to energia cieplna (termiczna) – emitowana poza organizm. Pomimo wysokiej wydajności spalania, podczas treningu i tak dochodzi do wzrostu ciepłoty ciała, z uwagi na ogólne wzmożenie przemian energetycznych. W przypadku wyziębienia lub infekcji, organizm zmuszony jest wytwarzać więcej energii termicznej, albo dla utrzymania stałej ciepłoty ciała, albo dla jej podwyższenia, gdyż wyższa temperatura środowiska wewnętrznego organizmu osłabia mikroorganizmy chorobotwórcze, a jednocześnie wzmacnia komórki odpornościowe. Wtedy organizm zmusza mięśnie do pracy bez udziału woli (dreszcze), a jednocześnie zmienia proporcje, pomiędzy produkcją energii termicznej i użytecznej. W niektórych tkankach produkcja energii użytecznej może spaść nawet poniżej 10-ciu procent, natomiast cieplnej wzrosnąć do ponad 90-ciu. Ponieważ, pomimo takich zmian proporcji, organizm nadal potrzebuje tyle samo energii użytecznej, musi spalić znacznie więcej składników energetycznych.